BERLIN, Zahlađivanje odnosa Berlina i Moskve otvorilo je debatu o eksploataciji gasa iz škriljaca metodom hidrauličnog lomljenja (fraking), prenosi Dojče vele.
Krimska kriza i zahlađenje odnosa s Moskvom ponovno su rasplamsale raspravu o zavisnosti Evrope od ruskog gasa. Otvara se i pitanje upotrijebe sporne eksploatacije gasa iz škriljaca putem tzv. “frakinga”.
Prva pomisao koja je mnogima u Evropi pala na pamet nakon uvođenja sankcija Rusiji zbog pripajanja Krima bila je: na koji način će se Moskva osvetiti. Odgovor je mnogima došao gotovo automatski: evropska zavisnost od ruskog gasa je tolika da bi Moskva, ako to želi, vrlo brzo i efikasno mogla “starom kontinentu“ da zada energetske glavobolje. Odjednom je počelo da se razmišlja i o tomu koje alternative Evropi uopšte stoje na raspolaganju.
Prilikom nedavne posjete kanadskog premijera Stefana Harpera Njemačkoj, njemačka kancelarka Angela Merkel je najavila “preispitivanje smjernica“ njemačke energetske politike u budućnosti.
Mjesto i vrijeme objave ove, pomalo senzacionalne vijesti, ukazuje na to u kojem smjeru bi te nove smjernice trebalo da idu. Kanada je jedan od najvećih svjetskih proizvođača energenata i Njemačka bi se tako u budućnosti, uprkos svim započetim mega-projektima poput Baltičkog gasovoda, polako mogla okretati izvorima energije koji se ne nalaze unutar Putinovog carstva. Kanada se tu čini kao idealan partner.
No čitava priča ima i jedan negativan prizvuk. Pogotovo u Njemačkoj. Naime Kanada dobar dio svog gasa i nafte dobija putem tzv. “frakinga“, metode kojom se pod velikim pritiskom i, kako zaštitnici životne sredine tvrde, uz pogubno djelovanje na prirodu, gas i nafta istiskuju iz škriljaca. I tu za mnoge u Njemačkoj nastaje problem.
“Fraking“ je u Njemačkoj zasad tabu tema o kojoj se ne govori ako za to nema potrebe. Jedna stručna grupa prošle godine je Vladi preporučila odustajanje od “frakinga“ u Njemačkoj. Ova metoda ima mnogo neprijatelja u najjačoj evropskoj ekonomiji, i to ne samo zaštitnika životne sredine nego i mnogih interesnih grupa – od poljoprivrednika pa sve do pivara koji strahuju po imidž svog piva čiji najjači adut je upravo besprijekorna njemačka voda koju bi “fraking“ mogao da zagadi.
No, kriza oko Krima i zahlađenje odnosa s Moskvom mijenjaju ovaj tvrdokorni stav. I ranije je jedan od glavnih argumenata pobornika “frakinga“ bio manja zavisnost od ruskog gasa.
Ipak, na političkom vrhu dosad niko nije htio da se igra “vrućim krompirom“ zvanim “fraking“. Sada su se međutim napadno upadljivo izredali istupi vladinih političara iz demohrišćanskog tabora koji odjednom “fraking“ smatraju najozbiljnijom alternativom.
Predsjednik Ekonomskog odbora Bundestaga i pripadnik Merkelove Unije CDU/CSU traži da se u Njemačkoj opcija upotrijebe “frakinga“ po svaku cijenu “drži otvorenom“. On je ukazao i na nelogičnost situacije u kojoj se Njemačka spremna da “u povećanom obimu“ uvozi gas upravo iz Kanade koja taj isti gas dobija metodom istiskanja iz škriljaca, dakle omraženim “frakingom“.
“Kada bi gas iz škriljaca bio otrov, tada ne bismo smjeli da ga uvozimo ni iz drugih zemalja“, zaključio je Ramsauer.
I njegov kolega i zamjenik predsjednika poslaničkog kluba demohrišćana u Bundestagu Mihael Fuš se jasno izjasnio za “smanjenje zavisnosti“ od ruskog gasa.
“Moramo da razmislimo o alternativnim zemljama uvoza poput Nigerije ili Norveške ali i o mogućoj upotrijebi ‘frakinga‘ i u Njemačkoj“, rekao je Fuš.
Povjerenik Evropske komisije za energiju i stranački kolega Angele Merkel Ginter Etinger ionako već duže vrijeme žestoko kritikuje svoju državu zbog njene energetske politike, pa tako i zbog tvrdoglavog “ne“ gasu iz škriljaca.
No izgleda da se zasad se radi o “ispitivanju terena“ i izazivanju mogućih reakcija demohrišćanskog koalicionog partnera Socijaldemokratske partije Njemačke koja je, kao i cjelokupna opozicija, protivnik sporne metode dobijanja energenata.
No izgleda da se o “frakingu“ ni u Njemačkoj više ne razmišlja po principu “crno-bijelo“. Komentator dnevnika VAC je tako utvrdio da bi Njemačka sa svojim ogromnom rudarskom tradicijom mogla pronaći način kako da “fraking“ učini manje opasnim po životnu sredinu, a da metoda ipak bude isplativa.
Njemačka kombinacija inženjerskog znanja i tradicije spojena s jakim ekološkim pokretom bi tu mogla da da rezultat prema kojem bi “vuk bio sit, a ovce na broju“.
Možda se tako Putinova Krimska avantura pokaže kao podsticaj novoj energetskoj revoluciji u Njemačkoj, zaključuje Dojče vele.
